หลังจากเป๊าะแจ้งข่าวการจากไปของนี กิจกรรมในวันหยุดยาวของพวกเราก็เปลี่ยนไป ไลน์กลุ่มต่าง ๆ ทั้ง วพ., หนฝ., สทน., และเพื่อนๆใน สทน.ต่างซักถามข่าวของนีตลอดทั้งวัน ยะห์ช่วยประสานแจ้งในระบบ, จัดรถ จัดคน ทำได้ไวมาก, เก๋อยู่บางสะพานยังช่วยติดต่อพวงหรีด, เอ้ทำ memorial page, เป๊าะเป็นศูนย์กลางประสานระหว่างครอบครัวนีและช่วยแก้ปัญหาทุกอย่าง, ส่วนกบคิดเรื่องบริจาคก็จริงแต่คนทำให้เป็นจริงและสำเร็จคือเป๊าะ การร่วมแรงร่วมใจในครั้งนี้ สะท้อนความกลมเกลียวของพี่น้อง ศน. ได้เป็นอย่างดี
...และแน่ใจว่าทุกคน เศร้า เสียใจ ใจหาย กับการจากไปของนี
...ด้วยการที่เราเกิดปีเดียวกัน เวลาเจอกันทีก็คุยกันสาระพัด กบจำไม่ได้ว่าเรื่องอะไรบ้าง จำได้แต่ความรู้สึกดี ๆ ทุกครั้งที่เจอกัน การเดินชมปราสาทหินพิมายด้วยกัน วันนั้นก็สนุกมาก
อีกวันหนึ่งที่ขำมากและจะไม่ลืมเลย เป็นวันสงกรานต์ที่ วพ.จัด น้อง ๆ เตรียมจะรดน้ำดำหัวพี่ ๆ แต่มีพี่ผู้ใหญ่อยู่ 2 คน คือพี่วณิชและพี่เป๊าะ น้อง ๆ หันซ้ายหันขวาเห็นกบกับนียืนอยู่ด้วยกัน ก็เลยมาเชิญไปนั่งระหว่างพี่วณิชกับพี่เป๊าะ แต่กว่าจะยอมมานั่ง ทั้งกบทั้งนีต่างเกี่ยงกัน "นีไปดิ" "กบไปดิ" "ไม่เอาเราจะรด" "ไม่เอาเราก็จะรด" ไม่มีใครยอมจนสุดท้ายก็จูงมือกันไป และวันนั้นก็เป็นวันแรกในชีวิตของทั้งกบและนี ที่มีคนมารดน้ำดำหัว และเราซึ่งถือว่าเป็นผู้ใหญ่ในวันนั้นก็อวยพรให้น้อง ๆ ทุกคน มันเป็นอีกหนึ่งความสุขที่มีร่วมกัน และจะไม่มีวันลืมเลย
...รักและคิดถึงเพื่อนเสมอ พักผ่อนนะ แล้วเจอกัน